Dolle donderdag

Na weer een rustige ochtend begon Nikki de therapie heel goed. Met Steffi oefeningen gedaan die haar motoriek en het systeem dat prikkels verwerkt probeert te ondersteunen (sensomotorische integratie). Hierdoor leert Nikki beter omgaan met de prikkels die op haar af komen en die ze in haar lichaam ervaart. Nikki kwam trots in haar surfpak naar buiten en had zin om met Papito te gaan zwemmen. Wij hadden met Nikki afgesproken dat wij bij haar kwamen kijken (wat ze graag wilde) maar als ze ging schreeuwen en gillen dan zouden we weg gaan. De eerste 5 minuten gingen heel goed en wij waren dan ook heel verbaasd dat de sessie toen al werd afgebroken. Van de dolfijntrainster hoorden we later dat Papito er niet zo veel zin in had en tot twee keer toe zijn tanden liet zien. Dit is een teken voor de trainster dat er niet verder gezwommen kan worden. Lekker dus, een 5 jaar oude puberende dolfijn die last had van zijn hormonen en liever wilde spelen met zijn vriendje. Tsja, Nikki en de dolfijn lijken dus erg op elkaar! Nikki verhuisde naar een ander bassin waar 3 andere kinderen therapie hadden. Aangezien deze tijdens het zwemmen ook regelmatig op het vlot gaan zitten voor oefeningen kon Nikki beurtelings met deze dolfijnen zwemmen. Dit verlangde veel van Nikki haar flexibiliteit maar het ging erg goed. Ze had nog wel haar schreeuwmomenten maar herstelde redelijk snel. Ze heeft weer goed haar best gedaan en toch weer genoten (vooral de laatste) 10 min. Ze mocht toen weer op het bodyboard door het bassin racen, geduwd door één van de dolfijnen. Ze gierde het uit van het lachen.
Isis en Britt deden weer mee met het zusjes programma. Het mooiste van de middag was het snorkelen tussen de (grote) vissen. Ook zij moesten zich over een grens heen zetten maar deden het toch. Wat zijn wij als ouders toch enorm trots op deze kanjers. Ze vonden het tegelijk erg spannend en leuk.